Ve
takvimden bir yaprak koptu bugün.Bu defa tek bir dosta değil vedam.Kocaman bir
şehre veda ediyorum.Buz gibi soğuğuna rağmen yüreği sıcacık insanların
bulunduğu samimi,doğal şirin bir Anadolu kentine veda ediyorum.Benim için çok
anlamlı ve özel bir kentten ayrılma vakti geldi..Gelirken bir valizle
,delikanlı ruhumla,yalnız başımayken ,şimdi giderken mükemmel bir eş,dünya
tatlısı bir bebek,huzura erişmiş bir ruh ve bir sürü güzel dostun
anısıyla,duasıyla çıkıyorum yola.
”Vedalar gözleri ile sevenler
içindir; Çünkü gönülden sevenler hiç ayrılmazlar.”der Mevlana.Kelkitin
güzel yürekli insanları,değerli meslektaşlarım,sevgili öğrencilerim inanın
hepinizi gönülden sevdim. Bundan sonraki çalışma hayatımda bu kadar bütün
olmuş,aynı sinerjiye sahip,yardımsever,anlayışlı insanlarla bir arada olur
muyum bilmem,ama temennim o yönde. Hepiniz benim için ilk göz
ağrısısınız,değerlisiniz.Hepiniz ayrı ayrı değerler kattınız hayatıma,anılarıma
eklendiniz.
6
yıl kimine göre bir ömür, kimine göre ise basit bir zaman ölçüsü…Benim için çok
değerli yıllardı.Daha dün gibi gelişim ve şimdi kalkıp gidişim. Gitmek kolay da dostlara veda zor geliyor.Elbislerle
birlikte anılarıda topladım yanıma,birkaç fotoğraf karesiyle dostun gülüşünüde
aldım yola çıkıyorum şimdi. Hepinizi Allah’a emanet
ediyorum.Kelimeleri biraya getirmek gittikçe zorlaşıyor ne yazık ki,hakkınızı helal edin .
Sevgiyle..