Minik oğlumla geçtiğimiz günlerde uzunca bir yolculuğa çıktık.Bir kafile ile Adıyaman'a gittik.Muğla'dan başlayan yolculuğumuz uyduruk bir 403 otobusle :) 26 saatin sonunda Adıyaman'da son buldu.Tabi bir o kadar da geri dönüş vardı.Aniden verilmiş bir kararla yola çıktık,babamız da yanımızda yoktu üstelik.Gözümde biraz büyütmüştüm ama yolculuğumuz ummadığım kadar kolay geçti.Yiğit Sefa yol boyu arabadaki diğer çocuklarla beraber kah oynadı kah güldü ,uyudu derken kazasız belasız gittik geldik. Zaman zaman mola yerlerinde kalabalıktan ve otobusun sesinden korkması dışında sorun yaşamadık.Tabi bu arada epeyi kucakcı oldu,sık sık kucağımda taşımak zorunda kaldım .Zira kendisi keyif adamı olduğundan yürüme konusunda üşengeçlik yaptı.He birde yemek yemiyordu yine yemedi,abur cuburla ,meyveyle oyalandı.
 |
| Adana dolaylarında ter döken Yiğit:) |
Babacığından ayrı 4 gün geçirdi miniğim.İlk yolculuk gayet keyifli geçtiğinden bende epey cesaretlendim ,her an başka bir yere gidebilrim yani:)yalnız avantajlı kısım yol arkadaşlarımın hepsini tanıyor olmamdı.Çoğununda çocuğu olunca hiç zorluk yaşamadık.Zaman zaman birbirimize emanet ettik vs derken güzel ,huzurlu bir seyahat oldu.Bu arada geçiş güzergahında gördüğüm şehirler arasından Konya 'yı çok beğendim.Adana'ya vardığımız sıralarda oradaki insanlara kolaylıklar diledim ,aşırı sıcak ve boğucu bir havası vardı çünkü.Bizim buralarda çok sıcak ama öyle nem yok.
 |
| Aylin ablası bütün yol boyunca kuzumu hiç bırakmadı |
Yaz tatili henüz gelemedi bize,bakalım okul işleri bitsin bakarsınız başka bir yerlere gideriz onlarıda aktarırım inşAllah.
Sağlıcakla....
Ana oğul ne güzel gezmişsiniz, ablaları da ilgilenmiş:)
YanıtlaSil