Arayı fazla açmadan geleyim ortalığı bir kolaçan edeyim dedim.Ayrıca şu son postumuzda sayfaya uğrayanları ve beni üzmesin gördükçe..Çok şükür Yiğit iyileşti.Yalnız ben ,okul ev derken baya yoruluyorum.Alel acele gelip bakıyorum,birşey yazamadan çıkıyorum.Blogger arkadaşlarımın postlarını hızlıca okuyup yorum yazamadan gitmek zorunda kalıyorum son günlerde...
Değişik duygular içindeyim .Yiğit büyüyor.Son günlerde bir emekleme çabası içerisinde .Ona baktıkça anlıyorum zamanın ne kadar hızlı geçtiğini ve yetişemiyorum hayatın akış hızına.Oysa önceleri saatler ,günler,haftalar geçmek bilmezdi.Şimdilerde daha doğrusu Yiğit doğduğundan beri çok hızlı ilerliyor herşey.Zamanın bukadar hızlı geçmesi korkutuyor beni.Telaşlanıyorum.İşleri güçleri yetişerememek felan değil telaşımın sebebi.Yiğit'in büyüyor olması.Sanki göz açıp kapayana dek büyüyp kocaman bir delikanlı olacak gibi.Çok şey istiyorum bende,hem büyüsün hem bebek kalsın istiyorum.Onunla geçirdiğim anları özlüyorum..Halbuki daha 8 aylık yarın birgün 20li yaşlarına geldiğinde özleyecek ne kadar çok şeyim olacak kimbilir..Dupduru taze bir delikanlı olacak şuan kollarımda uyuyan bu güzel melek.Aman Allah'ım karmakarışık hissediyorum.
Bugün babasıyla oturup onu seyrettik.Elinde şu otribebenin hortumu ,sallıyor,onunla kendince oynuyor,çığlık atıyor,herhalinden belli gayet keyif içinde.
Durup düşündük birbirimize baktık..Nekadar masum,hiç birşeyden haberi yok,Dünyada olup bitenden,savaşlardan,felaketlerden,kötülüklerden bihaber.. Aynı zamanda güneşten,buluttan,yağmurdan mevsimlerden ..İyi kötü ne varsa hepsinden bihaber..Sadece bize bağımlı ,bizimle mutlu olan küçücük bir can..Bazen ona baktığımda insan oğlunun ne kadar zavallı ve bir okadarda mükemmel olduğunu düşünüyorum..Mesela yürüyemiyor henüz,yerlerde sürünüyor,yardıma muhtaç,savunmasız,çaresiz...bundan kendime pay biçiyorum..Sonra bakıyorum mis gibi kokuyor,günahsız ,özenle çizilse bile bukadar güzel olamaz bir insanın yüzü,gözü eli ayağı,bu kadar uyumlu,orantılı....
Bazen zaman dursun istiyorum,olduğumuz yerde bir müddet kalalım..Kimi zaman yaşadığım ana sığdıramıyorum mutluluklarımı...Vakit yetmiyor,su gibi akıp gidiyor ellerimden güzel günler,gençliğim,taze anneliğim,acemiliğim,minik meleğim..herşey zamanla birlikte akıp gidiyor,gözden kayboluyor ,yitiyor ve ben hiçbirşey yapamadan öylece izliyorum olanı biteni.Tutamıyorum zamanı...Yaşanılan o güzel anları durduramıyorum oracıkta...Farkındayım çok şey istiyorum ....
Fotoğraf çok hoşuma gitti....
Bütün anneler hep aynı şeyi istiyoruz herhalde,zaman dursun ve hep bizim bebeğimiz olarak kalsınlar:)Bir yandan hergün gelişen değişiklikleri görünce ayrı mutlu oluyor insan:)Şu an kucağımda ve klavyeye basışlarımı seyredip gülüyor:))Her an ayrı güzel,hep birlikte tadına varalım,önümüzde kocaa bir ömür var inşallah,öptük çok:)
YanıtlaSilİşe gitmek ve bebeğini bırakmak zorunda kalanlara çok üzülüyorum ben.Ben de 1 yıl sonra bırakmak zorunda kalacağım.O zaman onunla geçirdiğim her saati çok özleyeceğim.Bazen dediğin gibi zaman bugün de dursun ne Rüzgar büyüsün ne ben yaşlanayım istiyorum.Ama her hali güzel diyenlerin referansıyla güzel günleri bekliyorum.Hoş başka ne yapabiliriz ki :)
YanıtlaSilCanım benim annelik işte her zaman çok şey istiyoruz, resmen duygularıma tercüman olmuş yazdıkların:) Zaman hem geçsin hem dursun istiyorum, hemen yürüsün, konuşsun ama aynı zamanda hep minicik bebek kalsın, şu an bile inanamıyorum ne zaman geçti 7 ay..
YanıtlaSilAynen katılıyorum bende yazdıklarına..Ftoğrafta çok güzel gerçekten..
YanıtlaSilYazıyı okurken kendim yazmışım gibi hissettim. daha dün minicik kızımı kucagımda tuttarken korkuyordum biyeri acır diye şimdi ne zaman 6ay oldu ve ben onu evire cevire sevebiliyorum :)
YanıtlaSil