Hızlıca gireyim konuya....Bugun okuldan gelince Yiğiti ve kardeşimi alıp pazara gidelim,dolaşalım dedim ..Nerden demişim..Bin pişman oldum :)Herşey bir oyuncak tezgahının önünden geçerken başladı..Arabasında sakin sakin etrafı izleyen Yiğitcik etrafta duran envayi çeşit oyuncağı görünce arabasının içinden çıkmak istedi.Bende yere indirdim baksın bakalım ne istiyormuş,beğendiğini alalım dedim..Çocuk bu birtaneyle doyarmı..O oyuncak senin bu oyuncak benim hepsine el atıyor..Neyse birtane aldık ama yok o onu istemıyor hepsini tek tek elleyecek ,gezdirecek..
 |
| pazarda gördüğü oyuncak ..Aldım ama hemen hevesi geçti diğerlerine yöneldi |
Baktım olacak gibi değil oyuncağı alıp koşar adım ordan uzaklaşalım derken bizimki bastı yaygarayı.Ama ne yaygara gelen geçen bakıyor,Yiğit biraraba sopa yemişcesine bağırıyor ağlıyor..Heehh tam unutturduk derken az ilerde başka bir oyuncakcı daha..Ağlaya ağlaya perişan oldu.Kucağıma alıyorum,başka şeyler gösteriyorum yok susmuyor.O arada pazarcı ablanın biri benim yokluğumdan istifade(bir ara gözlükçüye girmiştim) bizimkine yüksek perdeden "sus,kes" gibi sözler zarfediyor..Koşar adım çıktım dükkandan "pardon ne bağırıyorsunuz,hakkınız var mı diyerekten çıkıştım azıcık,zaten gerim gerim gerilmişim vıyak vıyak ağlayan bebeyle sağa sola verdiğim rahatsızlıktan ötürü..Kadın gayri ihtiyarı kızı rezil etti(kızkardeşimi) baksana dedi,ee çocuk bu bunun rezilliği mi olur laftan anlasa çocuk diyemeyiz dimi dedim..Tabi Yiğit bu arada feryat fıgan..Aldım kucağıma koydum arabasına doğru eve ..Gelene kadar yol boyunca bağıra bağıra ağladı,bende "bu nasıl anne,bi çocuğu susturamıyor,kadına bak ne rahat" bakışları altında eve döndüm..Kızdım mı evet hem de çokkk ! Tüm çabama rağmen susmayınca pes ettim ve dışarıda bağıran bir anne olmaktansa sakin bir tavır takınıp Yiğitin ağlamasına kulak asmadım..Çünkü mümkün değil susmaz..Susmadı da..Son zamanlarda çok inatçı,durdan anlamayan,hırçın ,huysuz bir çocuğa dönüştü..Bunun sebebi 2 yaş krizi ve muhtemelen iyiden iyiye azalmış olan emzirme seansları diye düşünüyorum.Ancak zaman zaman sabrımın taştığı vakit çıkışlarımdan ötürü bazı şeylerin onun üzerinde kalıcı etkisi olmasından korkuyorum..İster istemez bağırdığım oluyor ,utanarak ve sıkılarak dile getiriyorum bunu..Çoğu zaman tüm bunların benim beceriksizliğimden,işten güçten onunla yeterinde ilgilenemiyor oluşumdan kaynaklandığını düşünüyorum..Ancak etrafımda onun yaşıtı pekçok cocuğun böyle olduğunu görünce biraz rahatlatıyorum kendimi ve geçecek sabır diyorum içimden..Geçer değil mi dostlar,varmı sizde de böyle çaresiz kaldığınız,yetersiz hissettiğiniz anlar..Yoksa sizin cocuklar hani bazısı der ye "bu nasıl cocuk,benimki süt dökmüş kedi gibiydi,otur desen oturur,kalk desen kalkardı" denilen çocuklardan mı ..
Velhasıl bir daha Yiğiti alıp pazara gitmek mi ? Çokca düşünmem lazım,bu süreci kolaycacık atlatalım inşAllah....
Sevgiler
gecmıs olsun, pazar zordur çocuklar hem tehlıkelı de cok kalabalık oralar ben alısversı merkezleırne bıle çocuklarla tek basıma gıtmıyorum cunku zehır edıyorlar bana ;( Ama merak etmeyın 3. yasına doğru gecıcektır
YanıtlaSilneredeyse aynı olaylar yaşıyoruz 2 yaşına 1ay kalmış kızımla. markette sokak ortasında parkta istediği olmayınca kendini yere atıp ağlıyor. en sinir olduğum da kızımı yerden kaldırmaya çalıştığım sıralarda ayy pis yerler mikrop kapacak diyen teyzeler. :) velhasıl yalnız değilsiniz :)
YanıtlaSilAhhh canıımmm benimm. Bizde sendrom mendrom yok diyordum ben de, benzer şeyler yaşamaya başladık. Ama gözümce canlandırdım pazar tezgahı önünde çok sevimli geldi yumurcak :)
YanıtlaSiloyyy oyy aynından bende de var:))
YanıtlaSilMaşallah yiğite kocaman adam olmuş :) Adı üzerinde çocuk.. yemişim süt dökmüş kedi diyenleri eskidenmiş onlar.. Nevada bir ara çok yapıyodu bunu bende başlarda çok panik oldum etrafı rahatsız ediyoruz diye.. ama çok takmamak gerekiyor keşke herkes etrafına bizim çocuklarımız kadar masumca rahatsızlık verse.. ağlıyor ağlıyor ben nekadar umursamaz davranırsam okadar çabuk susuyor. :)
YanıtlaSil