2 yıla yakındır blog tutuyorum ve ilk defa bukadar yalnız hissediyor ve bunu bu sayfada paylaşıyorum ..Üzülerek paylaşıyorum tabii:( Malumunuz Ege de bir şehrin sıradan bir ilçesine tayinimiz çıktı geçtiğimiz ağustosta..Oysa ne umutlarla tayin istemiştik.Tebdili mekanda ferahlık vardır dedik ama bu sefer öyle olmadı.Tam tersine içim daraldı,ruhum sıkışıyor bazen..Bunun en büyük nedeni kapısını çalacak şöyle candan bir dostun olmayışı ...Geldiğim yerde okadar sıcaktı insanlar,öyle kucak açmışlardı ki bize,dolu dolu 5.5 yılı orda bırakıp buralara geldik,niye geldik ? Malum Ege güzeldir,herkesin yaşamk istediği bir bölgedir,havası sıcak,sebzesi meyvesi bol,ulaşım vs daha kolaydır diyerekten,en önemlisi de Yiğit için..
Bu kadar yalnızlığa alışık değilim ben,okuldan gelince çat kapım çalsın bir komşu gelsin ,bi çay ikram edeyim biraz laflayalım,hadi o da olmadı ,bir yumurta istesin,biraz tuz yada başka bir şey...Egenin sıcaklığına rağmen ben burada yaklaşık 7 aydır üşüyorum,yalnızlıktan...Oturduğum ev 4 katlı olmasına ragmen altta ve üste oturanlarla birtürlü irtibat kuramadık..Malum ben çalışıyorum onlar evdeler,günün çoğunu birlikte geçiriyorlar vs ben uzak kalıyorum..Bazen kapı önünde karşılaşırsak laflıyoruz okadar,sonra herkes evine.Mesela şuan ben bunarı yazarken birkaç kişi kapının önünde çay içiyorlar ,davet bekliyorum,çok zor değil zile basıp "aman boşver işi"gel çay içelim demek...Hadi onu geçelim..Ben çağırayım madem onlar "gel" demiyor...Açıkcası birkaç kez kapı önünde oturmuşluğum var komşularla,elektrik alamadım hiç,yabancı hissettim,konuların hep dışında kaldım,samimiyet göremedim,bunlardan ötürü benimde "gelin" diyesim yok..Hadi gelin diyeceğim vakitte hep birşeyler çıkıyor,Yiğit hastalanıyor,okul işleri,ev işleri derken fırsatım olmuyor ee üstüne karşıdanda bir ışık alamayınca bende erteleyip duruyorum..Oysa buralara kalkıp gelen benim,misafirim,yabancıyım,henüz çevreye alışamamış,düzenini tam olarak oturtamamış biri olarak kendime pay çıkarıyorum..En kısa sürede komşualrı evime davet edeceğim ama zannediyorum ki yine aynı kopukluk hüküm sürecek..Çünkü onlar bu çalışıyor ,dünyası farklı,işi var ,yoğun,hem ne konuşacağız ki diyerek çoğu ortamlarına çağırmadılar şimdiye dek,bundan sonrada çağıracaklarını sanmıyorum..Oysa geldiğim yerde sağımda solumda,yanıbaşımda otuan herkesi tanırdım,evimiz bahçesinde piknikler içer,bayanlarla nerdeyse her akşam ev gezmeleri yapar birinde çay sohbetleri düzenlerdik.Kaldı ki onlarında hepsi ev hanımı idi,ama Allah razı olsun beni içlerine dahil ettiler,davet ettiler..Bende aynı ilgiyi gösterdim devamında.Yani anlayacağınız dostlar geldiğime geleceğime pişman oldum...
Malesef günümüz insanı ilişkilere geçici gözüyle baktığından yaklaşmıyor,samimiyet kurmuyor,bende mesafeyi seven bir tip olmadığım için zaman zaman bunalıp yalnızlığa kapılıyorum..Şu an tek umudum tekrar Ağustosun gelmesi ve eş durumu tayininden eşimin olduğu ilçeye gitmek belki orada daha güzel ilişkiler kurabilirim,hoş orasıda Ege...Bir karadeniz insanı olarak memleketimin hırçın,açıksözlü ama birokadar sıcak kanlı insanını özledim,buralar bana göre değil...3 yılı doldurduktan sonra tekrar tayin hakkımız var bakarsın giderim buradan Ege de yerleşip yaşamak korkunç geliyor şuan..Zaman ne gösterir bilinmez ama insana çok şey öğrettiği kesin...Ne demişler ev alma komşu al,bundan sonra atanacağım,taşınacağım muhitteki insan ilişkilerini yakınen görüp,öğrenmeden adım atmam...
Bu arada Canımın içi oğlum hafif bir boğaz enfeksiyonu atlattı ve bıraktırmaya çalıştığım memeye yeniden sardı..2 yaşını doldurdu ,azaltarak emziriyorum.Sadece gece uyurken ve sabah uyandığında veriyorum,zaten okula giderken uyanırsa ağlıyor peşime mecburen veriyorum..Hedefim bu ayın sonunda en geç mayıs ortasında tamamen sütten kesmek..Hatta 2 yıldır oyuncak ettiği biberonu bugun ilk kez amacı için kullandı ve uyumadan önce sütünü biberonla içti..Yemek konusunda beni delirtecek kadar ileri boyutta,inatla yemek yemek istemıyor,sütün içine nestlenin cornfilex gibi bişeyi var ballı ,onu katıp içiriyorum ,öyle böyle doyuyor işte,sütten kesildiğinde inşAllah iştahı açılır herşeyi yer diye umut ediyorum...
Sabırla okuyan herkese sevgiler.....
s.a ılk cümlede kendımı görünce sabırla degıl severek kendımı okuyormuşum gıbı geldı. bız de bır 4,5 aydır abu dhabıye tasındık dedıgınız gıbı havalar sıcak olmasına rağmen ınsan yalnızlıktan usuyor. apartman 45 katlı ama kımse kımseyı tanımıyor. bır ıkı komsunun kapısını çaldım (bırı turk dıgerı yabancı) devamı gelmedı sankı karsı taraf onu tacız edıyormussun gıbı hıssettırıyor dedıgın gıbı smaımıyet yok. bızım buralard abellı kesımde ınsan tıpı var turkler arasında. benı gorduklerınde gormemezlıkten geliyorlar hanımlar bır cok ortak yanımız olsa da esımle muhabbet etmeye calısıp benı görmezden geliyorlar.... Vıyanadakı ogrencı arkadaslaırmın smaımıyetını baseldekı orta sınıf Turk nüfusunu ozledım. Buranın turk nüfusuyla ne kadar ugrassam da devamı gelmiyor ;(
YanıtlaSilbır de esım sureklı gıdıyor bır hafta yalnızım bır hafta degıl sonrakı hafta tekrar yalnızım dıl bılmedııgm bır ülkede cocukarla...
Bakalım benım gıbı tesettürlü ıngılız kokenlı bır komsu benı yarın evıne cagırdı sagolsun cok sıcak bırı derdımı ıhtıyacımı sordu hep dıl bılmemek benı korkutuyor yarın gıdıp vücut dılıyle anlaşmaya calısıcam ;) Insan yasadıkça oraya alışıyor emınım sen de 3 sene ıkamet etsen sevecek ayrılmayı göze alamayacak cok sey bulucaksındır ordan....
Bu arada oğlunuza da gecmıs olsun ıns bır an once sıfa bulsn
YanıtlaSilyusuf ve yunuusun annesi..canım yaa kendime kızdım şimdi,ben kendi ülkemde yalnızlıktan yakınırken sen dediğin gibi kültürü ve dili tamamen farklı bir ülkede kimbilir nekdar yalnızsındır..Maşallah çok azimli ve sabırlısın bu konuda.aslına bakarsan maalesefki insanların çoğu dış görünüşe göre adam seciyor.bende tesettürlüyüm,kısa süre önce bu kararı aldım çok şükür ve eskiye nazaran şuan insanların yaklaşımının çok daha farklı olduğunu farkediyorum,maalesef egenin çoğunluğu dini konularda da biraz zayıf ve çalıştığım ortamdan tut komşuma kadar örtülü olduğum için hep bir mesafeyle karşı karşıyayım,,Allaha şükür edelim yine de napalım buda bir imtihan diyorum bazen ..İnşAllah herkesin daha kardeşçe yaşadığı,komşunun,akrabanın vs nin hakkını verdiği bir dünyada yaşarız hepimiz..
YanıtlaSilNermin hanım merhaba. Bende yabancı bir yere geldim evlenerek. üstelik sokağımda genç, yaşıtım hiç kimse yok 5 senedir aynı sokakta oturuyorum ve öyle candan arkadaşım kafa dengim hala yok. Sadece gündüzleri laflayıf kahve içebileceğim iki komşum var, onlarıda geçtiğimiz yaz edindim :) Umarım sizde bu konuyu çabuk alledersiniz. Gerçekten insan yalnızlıktan boğulacakmış gibi hissediyor. Bu arada benim oğlumda 13 aylık ve yemek yememe problemi bizdede mevcut. Gerçekten çıldırmak üzereyim... Sevgiler :)
YanıtlaSilHoşgeldin meralcim..5 yıl mıı? ayyy çok zor hakketen ben 7 ay dayanamadım yalnızlığı okada uzun soluklu olmaz inşallah..:) evet yiğitte yemek konusunda beni delirtiyor ama elden bişey gelmıyor.Siziki daha küçükmüş öyle dahada zor inşallah biranönce yemeye başlarlar ..
YanıtlaSilsizi o kadar iyi anlıyorum ki 8,5 yıldan sonra memlektim olan antalyaya tayin istedik ailemin yanına oysaki zorunluluktan durduğum safranbolu o kadar içime işlemişki.kendi memleketim beni boğuyor,sürekli eski çevrem ve evim aklımda ağlamaklıyım.o kadar yadırgıyorum ki burayı insanlarını ne memleketim benim bıraktığım gibi kalmış nede ben buralara ait değilmişim.sürekli kendimi sorguluyorum buraya niçin geldin ne bekliyordun diye.tek tesellim 1 ay sonra doğum iznine ayrılıp 2 sene ücretsiz izne ayrılmak çünkü aileme çocuklarıma vakit ayıramamak,onları çalışma hayatı yüzünden ihmal etme düşüncesi bile beni mahvediyor.bizde sizin gibi şimdiden tayin planları yapıyoruz eşimle daha sakin başkalarına değil birbirimize vakit ayırabileceğimiz,en önemlisi şehrin tükenmişliğinden kurtulup iç ve aile huzurumuzun olacağı bir yere.inş. Rabbim gönüllerimize göre verir ama en önemlisi kendime çıkardığım ders herşeyin hayırlısını istemek imiş Rabbim beni çok güzel terbiye etti.
YanıtlaSil