Öncelikle herkese merhabalar...Söze nerden nasıl başlanır bilmiyorum.2.5 ay olmasına rağmen hala bu minicik bebeğin bana ait olduğuna şaşıyorum çoğu zaman..bana muhtac, bana bağlı,küçücük savunmasız ,masum,günahsız ...benim bir parçam,içimde büyüyen bir can...Canımın taa içi...
İçimde kendine bir yer edinmiş benim miniğim ve ben bunu 2 ay sonra öğrendim..Çift çizgiyi gördüğümde neler hissettiğimi anlatmam imkansız..Tatildeydik eşimle ,Fethiyeden İstanbul'a geçmiş akrabaları ziyaret ederken biryandanda İstanbulu geziyorduk,tabi ben hamile olduğumu öğrenince birden midem bulanıp başım dönmeye başlayınca gezimiz yarım kaldı ve atlayıp uçağa Diyarbakır'a gittik..Miniğimi ultrasonda gördüğümde küçük bir bezelye tanesiydi...aklım o minicik taneciğin büyüyüp bir bebeğe dönüşeceğine inanamasa da şua o tanecik karşımda ve agular çıkarıyor,gülücükler saçıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bize birşey demeyecek misiniz? Her türlü yoruma açığız:))