Herşey yolunda giderken bebeğimiz 30.günün sonunda huysuzlanmaya akşam 10 dan gece 1-2 ye kadar ağlamalara başladı...Tabi kayınvalidem artık eve dönmüş eşim ve ben bebişle bir başımzı kalmıştık.Babanenin gidişinin hemen ardından başlayan ve başedemediğimiz ağlamalar meğer GAZ SANCIlarıymış...Aman Allah'ım fön makinesi,süpürge derken gece gezmelerine çıktık..yaklaşık 2 hafta her akşam arabaya binip 1 saate yakın ilçeyi turladık durduk.Bebişi koyduğumuz gibi portbebeye doğru turlamaya..Neyseki arabada sakinleşip uyuyordu.Eve gelip yatağına bırakmaya korkardık,uyandı uyanacak diye...Zor olmasına rağmen onlarda güzel günlerdi.
Bu arada doktor Zinco ve Gaza son masaj yağı verdi bunlarıda düzenli kullanarak sorunu hafiflettik.Şu aralar kendi kendine gaz çıkarmaya başladı sayılır.Enazından artık arabayla tura çıkmıyoruz...He birde Sen olmasaydın miniğim Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti :)))))
Su misali akan zamanda geçmişten ,hayatımdan ,hayatımızdan,izler bırakmak istedim ..Sonra teknolojiyle birlikte kaybolan beyaz kağıtlar,mürekkep kalemler yerine elime bilgisayarımı ve klavyemi aldım.İçimden geçenler,geçip gidenleri dilim döndüğünce anlatmak,anlatırken tekrar yaşamak,yıllar sonra özlemlerime tekrar dokunabilmek ,en çokta canımın içi oğluma anılar yazmak için burdayım..
29 Mayıs 2012 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bize birşey demeyecek misiniz? Her türlü yoruma açığız:))