İçimden Dökülenler 1 -Anneyim Ben

Annelik kimliğim her geçen gün iyiden iyiye sarıyor beni.

Savunmasız ,minicik,pembiş pembiş buruş buruş elleri ayakları olan,incecik derisi heran incinecekmiş gibi ,narinmi narin tenli,gözleri çoğu zaman kapalı,sık sık ağlayan,derdini anlamaya çalıştığınız,kocaman dünyanın ortasına aniden gelivermiş o küçük meleğe alışmak,onu tanımak ,anlamak,iyiden iyie sahiplenmek,büsbütün olmak ,aslına bakılırsa zaman alıyor.Onunla beraber kilometrelerce yol alıyorsunuz.Uzun ve meşakkatli bir yol annelik.Yıllar geçip ardınıza baktığınızdaysa kısacık aslında.Tuhaf hisler zinciri,bitmek bilmeyen bir sevgi yumağı annelik.Heran koruyup kollama telaşıyla geçen,acaba nesi var,karnı açmı,uykusu geldi mi,canı mı yanıyor,endişelerle beraber eşsiz bir mutluluk yolu ,annelik yolu...Bu yolun çok çok başındayım.Dileğim o ki başta tüm anneler sonra kendim için,güzel,sağlıklı,uzun soluklu dupduru bir yol olsun bu yol..

Anneyim ben,umut doluyum.Küllerimden doğmuş gibiyim.Yorgun ama her daim güçlüyüm.Çünkü ben minik bir meleğin kahramanıyım.Onun eli ayağıyım .Hayata tutunduğu,bıraktığında korkuyla yeniden sarıldığı sapasağlam bir dalım.
Anneyim ben,minik bir canın yaralarını onaran bir merhemim.
Ufacık bir öpücükle,dokunuşla iyileşenim,iyileştirenim.
Sınırsız sevgiyle doluyum,bir gülüşe dünyalar benim olur.Bir damla gözyaşındaysa boğulabilirim.
Hiç olmadığım kadar becerikli,hiç olmadığım kadar enerjik,hiç olmadığım kadar sabırlıyım.
Önceliklerim yok artık.Varım yoğum bir melek.
Bana verilmiş en büyük görev,en büyük imtihan o meleğe sahip çıkmak.
Allah'ın bu mucizesini yaşatmak,koruyup kollamak  benim görevim.
Her şeyden önce anneyim ben,varlığımla can bulan bir cana canımı verebilecek fedakarlığa sahibim.
Yüreğimde herkese,herşeye yetecek kadar sevgi ve merhamet var .Şefkattır diğer adım.
Anneyim ben geleceğin sorumlusu,yarınların umut yüklü gemisiyim.
Hergün çokça şükreder,ömrümde etmediğim kadar dualar ederim.
Başlı başına bir dünyayım,herşeyim.Çünkü anneyim ben..
Allah'ım ne kadar da şanslı biriyim .Bu güzel lütfa sahip olduğum için tekrar şükrederim.


Anneyim ben,tamda annemi anladığım yerdeyim.Gözlerim doluyor bazen.Annemi düşünüyorum.Oda beni böyle korumuş,böyle sarıp sarmalamıştı değilmi.Benim için sabahlara kadar uyumamış,yediği her lokma boğazında kalmıştı çoğu zaman.Kim bilir şimdilerde de boğazında  kalıyordur her lokması.Belli etmese de özlüyordur besbelli.Annelik yolu uzun ,zor ,özlem dolu ..
Anneyim ben,annem gibi ..gözlerim dolsa da belli etmem.....



İçimden dökülenler...
Sevgiyle..