7 Mart 2012 Çarşamba saat 6:00 ‘da uyandık…Namazımı kıldım,Kur’an ‘ı mı okudum duamı ettim ve artık seni görmek için hazırdım.Babanda bende çok heyecanlıydık.son bir kez fotoğraf çekinelim istedim sen karnımdayken…Sabah sabah birkaç poz verdik birlikte..Hastaneye gitmek üzere yola çıktık 7:30 da hastaneydik.Nöbetçi hemşire odamızı gösterdi ve hemen koluma bir serum takıldı.Yaklaşık 30 dk bekledikten sonra ameliyat için hazırlanmak üzere beni çağırdılar.
İnanılmaz sakindim ,ben ki bugüne kadar hep korkmuş ve heyecanlanmıştım.Sakin adımlarla hazırlık odasına geçtim.Hemşirelerin yardımıyla ameliyat önlüğünü giydim.İşte o an dizlerimin bağı çözüldü,hissettim.Sedyeye uzanmam istendi .Ne mümkün tek başıma,hele ki karnım burnumda..Neyse onu da hemşireler sayesinde hallettik .O esnada eşini görmek ister misin dedi hemşire.”yok dedim “.Eğer görseydim dayanamaz ağlardım,iyice strese girer,paniklerdim.Sedye üzerinde uzun ve soğuk koridorlardan ilerledik.O an hissettiklerimi anlatmam mümkün değil.Ameliyathaneye ulaştığımızda doktorumuz görünce biraz rahatladım..Vee ameliyat masasına yatış….tepemde bir anestezi teknikeri sürekli yapılacak işlemlerle ilgili bilgiler verdi durdu ..doktor “” kordon boynuna dolanmış” dedi..duydum..korktum o an,sesi çıkmadı bir şey mi oldu derken..Ağlamaya başladın meleğim..saat 08:57 idi..Ebe seni yanıma getirdi.
Minnacık ellerin yüzünde ağlıyordun,gözlerin yumuk yumuk..Tarifi imkansız bir duyguydu seni görmek..Şuan seni yaşıyor olmak da tarifi imkansız bir his. .Cansın can…İyi ki geldin meleğim..Seni veren Allah’a hamd olsun. Rabbim bahtını güzel eylesin.
HOŞGELDİN MELEK...SEFALAR GETİRDİN:))
Yiğit Sefa'mın ilk anları ve doğar doğmaz yapılan bazı işlemler sonucu alınan minnacık ayak izleri...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bize birşey demeyecek misiniz? Her türlü yoruma açığız:))