Sahi anneliğe hazır olunur mu? Bu soruyu oğlum doğmadan önce sorsaydım kendime sanırım bebek yapma fikrinden vazgeçerdim.İyi ki hiç sormamışım.
Etrafımda henüz bebeği olmayan arkadaşlarımdan duyuyorum" anne olmaya hazır değilim,çocuk bakmaya hazır değilim"..Sanki biz hazırmıydık ki.Ayrıca insan hiç bilmediği bir şeye nasıl hazırlanır.Annelik yazılı bir sınav değilki oturup kağıt kalem hazırlanalım.Anne olmak başlı başına bir yaşantı.Yoksa hazır mıyım değilmiyim diye düşünürsek,hiç bir zaman bu bilinmezliğe hazır olduğumuzu hissedemeyiz.Haliyle bebek sahibi olmayı erteleyip dururuz.Etrafımda çok var bu tarz örnekler.Hazır olmadığını düşünüp bebek yapmayan.Anne olmak için biyolojik olarak hazır olunabilir ama psikolojik olarak hazır olunacağını düşünmüyorm.
Peki bu kadar insan hazırmıydı ki anne olmaya ,baba olmaya.Yok canım sadece artık herşey tüketilmişti bence.Gezmek ,dolaşmak,aklına eseni yapmak,doyasıya eğlenmek vs..Bir yerden sonra insan hayatında başka bir renk istiyor.Bekarsanız eğer,arkadaşlarınıza,özgürlüğünüze doyduktan sonra artık evlenmeliyim diyorsunuz..Evlendikten sonra,o güzel, mutlu yuvaya bir renk gelsin isteyip,aşkın meyvesini dünyaya getirmeye karar veriyorsunuz.Bunun hazır olmakla ilgisi yok.
Anne-babalık zor iş,bu işe girişmek sorumluluk istiyor.Dediğim gibi öyle oturup anne babalığa hazırlanmak falan da yok.Ancak yaşadıkça anne baba olunuyor.İsterseniz gidin bu işin okulu varsa eğitim alın.Ama o minik melek dünyaya geldikten sonra ,bütün bildiğinizi unutturup kendi kitabını yazıyor.Ummadığınız şeyler yaşatıyor size.En basit örnek diğer annelerde görüpte "anne olunca ben bunu yapmam" dediğiniz pek çok şeyi yaparken buluyorsunuz kendinizi.
Bebek sahibi olma fikrine nasıl ikna oldum bilemiyorum ama iyiki olmuşum.Yoksa yaşım ilerledikçe,bu fikirden iyice soğurdum diye düşünüyorum.Ve hiçbir zaman kendimi hazır hissetmezdim.
Annelik ancak yaşadıkça öğrenilen,tecrübe edildikçe anlam kazanan bir durum.İyi ki bebek yapmak için uzun uzun düşünmemişim yoksa şuan minik prensim kollarımda olmazdı.O yüzden hala anneliğe hazır olmayı bekleyen hemcinslerim beklemeyi bırakıp karar verin ve yapın :)))
evet hazır olunabilir veya olunamaz.Bu duruma saygı duyarım .Kendinden fedakarlık yapamayacağını bilen insan çocuk sahibi olmak istemez,hazır değilim der.Bir insanın hayatının sorumluluğuna almaya hazır olmayabilir.Dolayısıyla insan kendini hazır hissettiğinde aslında bunun doğru söylemi belkide,çocuk istediğinde yapmalı.Bu istemekle ilgili birşey
YanıtlaSilÇok güzel özetlemişsin.Ebeveynlik gerçekten de yaşayarak öğrenilen birşey.Ben de hiç düşünmemiştim,sadece istiyordum.Bir insan gecede bilmem kaç defa uyanmaya,her gün 6.00da 7.00de güne son uyanmasını yapmaya bence hiçbir zaman hazır olamaz.Ah bir de o lohusalık var,ne zor ne zor:)
YanıtlaSilBence çocuk, bir insanın hayatındaki en büyük sorumluluk, daha ötesi ne olabilir ki, ama insan çok isteyince kendinden de fedakarlık yapıyor, herşeyi de gözden çıkarıyor, kimse tamamen hazır olamaz zaten, yaşadıkça öğrenilen bir süreç, iyi ki de yapmışım diyorum:)
YanıtlaSil